می خواهم اعتماد کنم ...

اما بد جایی دنیا آمده ام...

زمین...

جایگاه مارهای خوش خط و خالی بود که هر روز مرا نیش می زدند...!

یاد زخمای زبون روی دلم
یاد دردای عمیق من بخیر
یاد آتیش بازیای روز و شب
یاد سوز و شعله ور شدن بخیر
تک و تنها تو مسیرتم هنوز
دارم از وحشت جاده میگذرم
میگذرم از همه ی خوب و بدا
ولی از نبودنت نمیگذرم
اما حالم خوبه دلخوشی هام کم نیست
دیگه رو به راهم و زندگی مبهم نیست
حالا هر چی که ازت مونده برام
مث اسم و خاطرت مقدسه
واسه زنده موندنم بعد خدا
یادگاریایی که دادی بسه
یه کمی خسته و تلخ و غمزدم
نگرانم واسه روزی که میاد
اما باز ته دلم روشنه و
راضیم به هر چی که خدا بخواد
حالا حالم خوبه دلخوشی هام کم نیست
دیگه رو به راهم و زندگی مبهم نیست

منو تو توي اين دنيا ، يه درد مشترک داريم
دوتامون خسته ي درديم ، روو قلبامون ترک داريم
منو تو کوه درديم و ، يه گوشه زخمي افتاديم
داريم جون ميکنيم انگار ، روو زخمامون نمک داريم
تمووم زندگيمون سوخت ، تمووم لحظه هامون مرد
هواي عاشقيمونو ، هواي بي کسيمون برد
من و تو مال هم بوديم ، من و تو جون هم بوديم
خوره افتاد به جون ما ، تمومه جونمونو خورد

منو تو توي اين دنيا ، اسير دست تقديريم
همش دلهره داريمو ، با اين زندگي درگيريم
نفس که ميکشيم انگار ، دارن شکنجمون ميدن
داريم آهسته آهسته ، توو اين تنهايي ميميريم
شديم مثل يه ديواري ، که کم کم داره ميريزه
هواي خونمون سرده ، مثه غروب پاييزه
تقاص چيو ما داريم ، به کي واسه چي پس ميديم
آخه واسه ما اين روزا ، چرا انقد غم انگيزه