رو پاکت سیگار نوشته بود
"سیگار برای شما واطرآفیانتان زیان آور است"
تو دلم گفتم :تو یه نفر اطراف من پیدا کن
قول میدم
به خاطر اونم که شده سیگارو ترک کنم...!

دور تا دورم خط قــــــــرمـــــــــز کشیده ام

وقتی تو در کنارم نباشی
در نزدیکی من
هر ک میخواهد باشد
تــــوقـــفـــــــ مـــــمـــنـــــوع ... !!!!

چیزی به نام فراموشی وجود نداره ...

فقط ...

دیگه به نبودش عادت میکنم...

دلايل بودنم را مــــــــرور ميکنم هر روز!

هر روز از تعدادشان کــــــــم ميشود!

آخرين باري که شمردمشان

تنها يک دليل برايم مانده بود..!

آنهــــــــــم ديدن تو بود !!

از دست دادمت ، به راحتی یک نفس ، به آسانی یک پلک....
باور کن کار من نیست...
کار دل است...
دلم جایی میان نفسهایت گیر کرده است...
سخت ست ؛ ولی انگار باید بگویم خداحافظ ....

ای تمام آن چه دارای ام بودی در این روزگار سخت ، خداحافظ .

برایت زیباترین روزها و بی دغدغه ترین لحظات را آرزومندم .

امیدوارم لیاقتت را داشته باشد آن که دستان گرم تو را در دست دارد .

خداحافظ ای خاطره ی ماندگار و سنگی در ذهن مشوش و یخی من .

دلم نمی آید تمام کنم ، ولی مگر می شود تا آخر دنیا نوشت و گفت ، وقتی خوانده نمی شوی و شنیده نمی گردی
خدا حافظ تمام خاطره های قشنگ روزهای ساده گی....
تمام خاطراتت را به یاد خواهم سپرد...با آن زندگی خواهم کرد...تا ابد

خدایا...

نگاه کن تو چشم من ، ببین عاشقش شدم
تو میدونی من  فقط اونو دارم
نگاه کن باز تو چشام ، میخوام دستشو بگیرم
اگه عشق من نشه ، میمیرم..

خدایا  اگه هنوز بنده ی تو ام  بشنو حرفمو

حرف قلبمو من بدون اون نمیتونم

خدایا اگه یه وقت کم بیاره و پر بگیره و تا ابد بره

شک نکن منم نمیمونم..

******************

تو...

نگو رفتیو مهم نیست ، چی به سر من اومد
نگو میخواستی بمونی ولی ، تو فالت رفتن اومد

آه..

ﻣﻦ ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ !
ﮐﻤﯽ ﺩﻟﻢ ﺷﮑﺴﺖ ، ﺷﺐ ﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﺵ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﻫﺮﺷﺒﻢ ﺷﺪ .
ﯾﮑﻢ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ .
ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ !
ﺗﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺎﺧﺘﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ !
ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮﯾﻦ قلب ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﯽ !
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻣﻦ ، ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ . . .

برایش نوشتم:
“به امید فردای بهتر”
دو هفته بعد شنیدم ازدواج کرد !
بعدهـــــــــــا فهمیدم
آن روز “الف” فردا را
یادم رفته بــــــــــود

من ،
با کناری ات
کنار نمی آیم !
کنار می روم ……

من دیگه دیوونه نیستم خوبه خوبم نازنینم
دیگه رویایی ندارم حتی خوابم نمی بینم
من دیگه دیوونه نیستم یک کمی فقط شکستم
این روزا از بس که مرده ام یک کم از زندگی خسته ام
من دیگه دیوونه نیستم

دیگه فهمیدم که شادی هیچ زمانی ابدی نیست
تنهایی و غصه خوردن حس بدی نیست
یاد گرفتم ماه دیگه اشتباه نگیرم
از رو عادت که گاهی گریه می کنم می میرم
من دیگه دیوونه نیستم

می دونی بدون چشمات یک کمی زندگی سخته
زیر بار بی پناهی طاقت خستگی سخته
خوبم اما گاهی وقتا یه جورایی بی قرارم
توی این دنیا به هیچکی دیگه هیچ حسی ندارم
من دیگه دیوونه نیستم
دیگه دستاتو نمی خوام
این روزا خیلی شبیه همه آدمای دنیام
آدمایی که یه عمره گم شدن تو ساده ی هم
تنها دل خوشی همینه که دیگه دیوونه نیستم
من دیگه دیوونه نیستم

باور کن که عمر شب کوتاهه

روزهای قشنگ تری در راهه

آسونه که پرشی از عشق و امید

باید که خالی شی از این تردید

تا اونور مرزا آسمون ؛ از خنده و خوشبختی بخون

با هم میشه تا فتح قله ها رفت

اینجاست همون جایی که باید دل به دریا زد تا بشکنی این منو

که صبح کنی این شبو

نگذار که تقویم تعداد

دل لرزه هاتو بشماره تو اوج نیاز

فردا تو دستای ماست

می خواهم اعتماد کنم ...

اما بد جایی دنیا آمده ام...

زمین...

جایگاه مارهای خوش خط و خالی بود که هر روز مرا نیش می زدند...!

کاش درک کنی که...

تنهام....بی کس نیستم...!


مغرورم...خودخواه نیستم...!


کم حرفم...لال نیستم...!


عصبی ام...بی احساس نیستم!


خندونم...بی غم نیستم!


شیطونم...دو رو نیستم!


صادقم...ساده نیستم!


دیوونم...احمق نیستم!


معمولی ام...تکراری نیستم!

کسی که توحرفاش زیاد میگه بیخیال
بیشتر از همه فکر و خیال داره
فقط دیگه حال و حوصله بحث و صحبت نداره !
قبول داری؟؟؟

یاد زخمای زبون روی دلم
یاد دردای عمیق من بخیر
یاد آتیش بازیای روز و شب
یاد سوز و شعله ور شدن بخیر
تک و تنها تو مسیرتم هنوز
دارم از وحشت جاده میگذرم
میگذرم از همه ی خوب و بدا
ولی از نبودنت نمیگذرم
اما حالم خوبه دلخوشی هام کم نیست
دیگه رو به راهم و زندگی مبهم نیست
حالا هر چی که ازت مونده برام
مث اسم و خاطرت مقدسه
واسه زنده موندنم بعد خدا
یادگاریایی که دادی بسه
یه کمی خسته و تلخ و غمزدم
نگرانم واسه روزی که میاد
اما باز ته دلم روشنه و
راضیم به هر چی که خدا بخواد
حالا حالم خوبه دلخوشی هام کم نیست
دیگه رو به راهم و زندگی مبهم نیست

 روشنی شبای تارم همدم ناشناسم
توی این سکوت کوچه با تو من نمی هراسم
بی تو من چه بی پناهم با تو من چه بی نیازم
ترانه ها جون می گیرن آخه تو صدای سازم
لحظه های با تو بودن لحظه های بی شکایت
لحظه های خوب عشقو تو سکوت بی نهایت
نگو این ترانه بازم یه دروغ عاشقانه س
نازنین حرف دلم رو,نگو که بازم بهانه س
قصه لیلی و مجنون قصه خواب و خیاله
عشق ما عشق حقیقی عشقی که همتا نداره
توی گرمی نگاهت یه سبد ترانه دارم
تو شبای بی ستاره واسه تو ماه رو میارم

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است
ادعایشان آدمیت
کلامشان انسانیت
رفتارشان صمیمیت...
... حال.....
من دنبال یکی میگردم که
نه آدم باشد... ...
نه انسان...
نه دوست و رفیق صمیمی
تنها صاف باشد و صادق
پشت سایه اش خنجری نباشد برای دریدن...
هیچ نگوید...
فقط همان باشد که سایه اش میگوید
صاف و یکرنگ..

تنهایی ﺑﻬﺘﺮﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ
ﺩﻟﺶ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ...
ﺣﻮﺍﺳﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ ﻓﻘﻂ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.....!

باید تو رو پیدا کنم شاید هنوز هم دیر نیست
تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست
با این که بی تاب منی ، بازم منو خط می زنی
باید تو رو پیدا کنم ، تو با خودت هم دشمنی

کی با یه جمله مثل من ، می تونه آرومت کنه
اون لحظه های آخر از رفتن پشیمونت کنه
دل گیرم از این شهر سرد ، این کوچه های بی عبور
وقتی به من فکر می کنی ، حس می کنم از راه دور

آخر یه شب این گریه ها ، سوی چشامو می بره
عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشتی می پره
باید تو رو پیدا کنم ، هر روز تنها تر نشی
راضی به با من بودنت حتی از این کمتر نشی
پیدات کنم حتی اگه پروازمو پرپر کنی
محکم بگیرم دستتو ، احساسمو باور کنی

به من قــول بده در تمـامــی سال هایی که باقی مانده تا ابــــد!! مـواظــب خودت باشــی...شاید... دیگــر نباشم که یادآوریت کنم

رو نيمكت بي تو تو قلب پاييزم
تا تو بياي خوبم هستم نمي ريزم
رو نيمكت بي تو برگا رو مي شمارم
هر وقت مي خندم هر وقت مي بارم
تو نم نم بارون ياد تو همرامه
اين شهر غمگين باز زير قدم هامه
وقتي كه تو نيستي دنيا بياد پيشم
يادت كه ميفتم دلتنگ تر ميشم

روزام بدون تو مثل همن همه
هيشكي مثه تو نيست شكل غمن همه
دور و برم پره از اين و اون ولي
جاتو نمي گيرن خيلي كمن همه

از تو چه پنهون اين دلشوره و غم درد
دنيامو پر كرده هروقت شد برگرد
هر وقت شد برگرد تا خوب تر باشم
تا تو بياي هستم از هم نمي پاشم

میون صد هزار تا حرف تو میلیون ها گل آوازه
تمومش گشتمو گشتم نبود در حد و اندازه
نبود حرفی که بتونم باهاش بگم حسی رو که می خوام
به جز یک واژه ی ساده که پر کرده همه دنیام
عاشقتم
مثل عطر دعا .مثل رنگ خدا
مثل من که نفس به نفس با تو هستم همه جا
عاشقتم
برای گفتن حسم هنوز یک واژه کم دارم
که تو شعرام به جای اون همیشه نقطه میذارم
منی که با این احساس یه عمره زندگی کردم
نه میدونم ، نه میتونم که به چشمات بفهمونم
عاشقتم

وقتی قسمتم نمیشه، عاشقونه با تو باشم
روی گونه های خیسم، دونه دونه اشک میریزم
وقتی قسمتم نمیشه، دست گرمتو بگیرم
غیر این چاره ای نمونده، که یه گوشه ای بمیرم
دست تقدیر، دست قسمت، منو از دلم جدا کرد
این جدایی، بی بهونه، همه هستیمو فدا کرد
دل بریدم، که نبندم، دل به تکرار جدایی
قسمتم نمیشه انگار، با تو هم صدا بخونم
شب تاریک نگامو، تا سحر با تو بمونم

دیگه حرفی نزن دیره، خودم حرفاتو می دونم
نپرس میبخشمت یا نه ،می خوام اما نمی تونم

دیگه دلخور نباش از من ،اگه رفتار من سرده
کسی که داره غرق میشه، به ساحل بر نمی گرده

خودم باور نمی کردم، از آغوش تو برگردم
ولی حالا تموم میشه ،اون عشقی که شرو کردم

منو باور نکردی و ،نگفتی چی سرم میاد
حالا می تونی تنها شی ،همون شد که دلت می خواد

دیگه حرفی نزن دیره ،خودم حرفاتو می دونم
نپرس می بخشمت یانه، می خوام اما نمی تونم

از اون وقتی که شک کردی، من این روزا رو میدیدم
می خوام خلوت بشه دنیا، دارم تاوانشم میدم

خودم باور نمی کردم ،از آغوش تو برگردم
ولی حالا تموم میشه ،اون عشقی که شرو کردم

منو باور نکردی و، نگفتی چی سرم میاد
حالا می تونی تنها شی ،همون شد که دلت می خواد

شعر: مانی رهنما

من همون آدم قبلم ... با همون عشق قدیمی
با همون زخمای کهنه ... با همون لحن صمیمی

من همون آدم قبلم ... تو عوض شدی که دیگه
حرفت و دلت یکی نیست ... هر کدوم یه چیزی میگه

از همون روزای اول ... راهمون از هم جدا بود
اون همه دیوونه بازی ... اشتباه بود، اشتباه بود

این همه وقته گذشته ... با هم آشنا نمی شیم
نمی دونم، نمی فهمم ... ما چرا جدا نمی شیم

من همون آدم قبلم ... تو عوض شدی، بریدی
پای حرفمون نموندی ... رفتی پاتو پس کشیدی

رد پاتو که گرفتم ... چه چیزایی که ندیدم
از تو با هر کی که گفتم ... نمی دونی چی شنیدم

توی چشم هم یه بارم ... خوب و محترم نبودیم
هر کی کار خودشو کرد ... ما حریف هم نبودیم

این همه وقته گذشته ... با هم آشنا نمی شیم
نمی دونم، نمی فهمم ... ما چرا جدا نمی شیم

شعر:علیرضا آذر

یک سیب کال یا عشق پژمرده

هر دوش برای هر دومون کم بود

بازنده ی این انتخاب سخت

از اول این قصه آدم بود

این اشتباه ساده از اون بود

قانونُ بد گفتن برای ما

تشویق مال یک نفر باشه

تنبیه برای هر دوتای ما

بازی رو آدم باخته و حالا

باید جدایی سهم ماهاشه

تا کی گناه یک نفر باید

یک عمر روی دوش ما باشه ؟

اما بدون آدم گناه تو

از خوردن سیبای کالم نیست

جرم تو دلبستن به عشقت بود

تاوان این دلبستگی کم نیست

بازی به اونجایی رسیدش که

ممنوعه شد میوه ی عشق تو

دیگه نه راهی موند واسه برگشت

نه سیب واسه یه اشتباه نو ...

شعر:عبدالجبار کاکایی

دارم به اون روزای خوب
حتی خودم شک می کنم
حتی به این دلتنگی 
بعد از توام شک می کنم

این یک جنون ساده که
تو مغز من افتاده نیس
شک می کنم حتی به تو
این اتفاقی ساده نیس

مسئله ی رفتنتُ
هی با خودم حل می کنم
من فکر کردن به تو رو
با قرص مختل می کنم

روزای بی تو زندگی
کابوس شب های منه
این شعرهای بعد تو
تاثیر تنها بودنه...

شعر:عبدالجبار کاکایی

هر جا برم حال و هوای تو

دست از سر من بر نمی داره

کبریت روشن کن تو تاریکی

دیوونگی حال خوشی داره

کاش این غرور خسته بنشینه

کاش اون هوای گریه برگرده

من سعی کردم مهربون باشم

لحن منُ دنیا عوض کرده

با من که هستی چترتُ وا کن

آغوش من هر روز بارونه

باور نکن پیش تو آرومم

پشت سکوتم، گریه پنهونه

من خیس بارونای هر روزم

با من که هستی چترتُ وا کن

کبریت روشن کن تو تاریکی

بی تابی دستامُ پیدا کن

من عاشقت بودم، تواین دنیا

عاشق شدن دیوونگی می خواد

کبریت روشن کن که برداره

مردی که قلبش رو زمین افتاد

هر جا برم حال و هوای تو

دست از سر من بر نمی داره

کبریت روشن کن تو تاریکی

دیوونگی حال خوشی داره

شعر:عبدالجبار کاکایی

تا کجاي قصه ها باید ز دلتنگی نوشت؟
تا به کی بودن بازیچه دست سرنوشت؟
تا به کی با ضربه هاي درد باید رام شد؟
یا فقط با گریه هاي بی قرار آرام شد؟
بهر دیدار محبت تا به کی انتظار؟
خسته ام از زندگی با غصه هاي بی شمار

در خلوت دلم ، در ھمنشینی با غمھا ببین که چگونه میریزد اشک از این چشمھا
این چشمھای خیس ، ھمان چشمھاییست که تو خیره به آن بودی در لحظه دیدار
میفھمی معنای دلتنگ شدن را ، میفھمی معنی انتظار را؟
نه ! دلتنگی آن نیست که مرا اینگونه محکوم به سکوت کرده است
انتظار آن نیست که اینگونه مرا محکوم به بیقراری کرده است
خیالی نیست ، من ھمچنان با خیال تو سر میکنم پس بیخیال....

هیچ کس اشکی براي ما نریخت
هر که با ما بود نیز از ما گریخت
چند روزي است حالم دیدنیست
گاه بر روي زمین زل میزنم
گاه بر حافظ تفال می زنم
حال هم حافظ که فالم را گرفت
یک غزل آمد که حالم را گرفت
ما ز یاران چشم یاري داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

واسه نیمه جونم یه خنجر بسه.بزن توی قلبم کل کل نکن
سرم موندنت روم منت نذار.تو می خوای بری پس معطل نکن
دیگه راه برگشت نداری برو.دل خسته به سیم آخر زده
دوستت دارمات بدتر از ناسزاست.تمومش کن و دیگه فحشم نده
ببینم مگه تو خدایی نداری.خدایی نداری.خدایی نداری
که هر چی عذابه سر من میاری.سر من میاری.سر من میاری
تو از این دل من آخه چی می دونی.بگو چی می دونی.آخه چی می دونی
همون جا که هستی.تو باید بمونی.تو باید بمونی.تو باید بمونی
من ِ غرق عشقو تو بازی نده.تظاهر نکن خسته از بازی َم
گذشته آب ِ رسواییَت از سرم.اگه رفتنت مرگه باز راضی َم
واسه این دل خسته و نیمه جون.بذار رفتنت تیر آخر بشه
یه عمر با دروغ عاشقم کردی و...همین بهتر این عشق پر پر بشه

کجایی که تنها شبا رو میخوابم
یه کابوس وحشی میاد هی سراغم
اخه وقتی رفتی نگفتی میترسم
شبا هر صدایی میاد من میلرزم
تو گفتی بیا تا بگیریم تو آغوش
تو قول داده بودی نشم من فراموش
تو رفتی نگفتی مبادا بلرزم
مبادا بددون تو یک وقت بلغزم
بیا و ببین ادما صف کشیدن
میگن اون که رفته امونم بریدن
یعنی خونه من نداشت هیچ حرارت
که تو دور آتیش بشینی به ذلت

اما پسر بودن لذت دارد!!
پسر که باشی افق آیندت تکیه گاه بودن است
همیشه در سر می پرورانی که باید پناه یکی باشی
باید خودت را در برابر تمام هوسها، عشوه ها و نگاه ها بیمه کنی
باید سخت بنظر آیی و همواره صدای شکستنت را فقط و فقط خودت بشنوی
پسر بودن لذت دارد، لذتی تلخ که گویای مردانگی ات باشد
فارغ از سردی جاده ها ، تنها اما استوار؛ در راه نبرد ،
شاید نبرد با احساس لطیف درونت... !!!

غمگین ترین جای خاطره اونجاییه که
کم کم احساس میکنی
چهرش داره از یادت میره.....!

چرا وقتی که آدم تنها میشه
غم و غصه اش قد یک دنیا میشه
میره یک گوشه پنهون میشینه
اونجا رو مثل یه زندون میبینه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه
وقتی که تنها میشم اشک تو چشام پر میزنه
غم میاد یواش یواش خونه ی دل در میزنه
یاد اون شب ها می افتم زیر مهتاب بهار
توی جنگل لب چشمه می نشستیم من و یار
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت می کنه
میگن این دنیا دیگه مثل قدیما نمی شه
دل این آدما زشته دیگه زیبا نمی شه
اون بالا باد داره زاغِ ابرا رو چوب میزنه
اشک این ابرا زیاده ولی دریا نمیشه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت می کنه

پشت این پنجره ها دل میگیره
غم و غصه دل رو تو میدونی
وقتی از بخت بدم حرف میزنم
چشام اشک بارون میشه تو میدونی
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو میدونی
هرچی بهش میگم تو آزادی دیگه
میگه من دوست دارم تو میدونی
***
میخوام امشب با خدا شکوه کنم
شکوه های دلمو تو میدونی
بگم ای خدا چرا بختم سیاست
چرا بخت من سیاست تو میدونی
پنجره بسته میشه،شب میرسه
چشام آروم نداره تو میدونی
اگه امشب بگذره فردا میشه
مگه فردا چی میشه تو میدونی
***
عمریه غم تو دلم زندونیه
دل من زندون داره تو میدونی
هرچی بهش میگم تو آزادی دیگه
میگه من دوست دارم تو میدونی

منو تو توي اين دنيا ، يه درد مشترک داريم
دوتامون خسته ي درديم ، روو قلبامون ترک داريم
منو تو کوه درديم و ، يه گوشه زخمي افتاديم
داريم جون ميکنيم انگار ، روو زخمامون نمک داريم
تمووم زندگيمون سوخت ، تمووم لحظه هامون مرد
هواي عاشقيمونو ، هواي بي کسيمون برد
من و تو مال هم بوديم ، من و تو جون هم بوديم
خوره افتاد به جون ما ، تمومه جونمونو خورد

منو تو توي اين دنيا ، اسير دست تقديريم
همش دلهره داريمو ، با اين زندگي درگيريم
نفس که ميکشيم انگار ، دارن شکنجمون ميدن
داريم آهسته آهسته ، توو اين تنهايي ميميريم
شديم مثل يه ديواري ، که کم کم داره ميريزه
هواي خونمون سرده ، مثه غروب پاييزه
تقاص چيو ما داريم ، به کي واسه چي پس ميديم
آخه واسه ما اين روزا ، چرا انقد غم انگيزه

یک احساس نیست تنهایی
تنهایی کابوس است
اما بزرگترین کابوس
بعد از آمدن و رفتن تو
نبودن تو همان غرق شدن در دریاست